گورگِن مِلیکیان. از آبادان تا ایروان؛ زندگی پر بار و سازنده
نوشته: تیگران داودیان
استاد ملیکیان تا مقطع دیپلم دبیرستان در مدارس آبادان، خرمشهر و تهران به تحصیل علم پرداخت و همراه پدر خود در صنایع کشتی رانی کار کرد. “ورژ”، پدر وی، از شهر آرداشاد به ایران مهاجرت کرده بود و در زادگاهش کشتی گیر معروفی بود و “آقاسی خانجیان” دبیر کل حزب کمونیست ارمنستان شوروی همیشه به تماشای مسابقات وی میرفت.
ورژ ملیکیان در سال 1337 شمسی پس از بیست و پنج سال زندگی در ایران، تصمیم بازگشت به ارمنستان میگیرد و خانواده خود را به زادگاهش منتقل میسازد. گورگن جوان که خواهان ادامه تحصیل در رشته پزشکی بود، در راهرو دانشگاه با گئورگی نعلبندیان استاد ایران شناسی آشنا گشته و با تشویق وی، سر از دانشکده شرق شناسی در میآورد. سپس تشکیل خانواده میدهد و دارای دو فرزند میباشد. واهاگن ملیکیان پسر وی معاون وزیر دیاسپورا یا ارامنه خارج جمهوری ارمنستان میباشد.
گورگن ملیکیان پس از اتمام دورههای لیسانس و فوق لیسانس، ابتدا با سمت استادیاری و سپس استادی در همان دانشکده مشغول به تدریس میگردد. وی با توجه به مهارتهای مدیریت، به معاونت دانشکده شرق شناسی منصوب و بیش از بیست سال است که ریاست این دانشکده را بر عهده دارد. او تا کنون چندین کتاب دانشگاهی ادبیات، دستور و زبان فارسی ومقالات علمیشامل ریشه یابی بعضی از کلمات مشترک هند و اروپایی، مسائل دستوری زبان فارسی، زندگی نامه ایران شناسان، تاریخ دانشکده شرق شناسی، کتاب مقدس، صوفی گری، بررسی اسامیشهرها و روستاهای آرتساخ و مسائل ملی-اجتماعی ارمنستان و قره باغ تدوین و به بازار نشر ارائه داده است.
استاد ملیکیان چه در ایران و چه در ارمنستان در صفوف اول فعالین اجتماعی بوده است. در سنین جوانی در تهران به کوهنوردی پرداختو عضو افتخاری انجمن کوهنوردان ایران میباشد. ویدر دوران شوروی، تظاهراتی با شرکت دانشگاهیان ایروان به مناسبت 24 آوریل، یادروز نسل کشی ارامنه، به راه انداخته است.گروههای دانشجویی را برای کمک رسانی به زلزله زدگان شمال ارمنستان بسیج کرده است و از سال 1988 میلادی در صفوف اول جنبش آزادی بخش قره باغ میباشد. آقای ملیکیان بنیانگذار صندوق حمایت مالی از خانوادههای بی بضاعت قره باغ است و اکنون بیست سال است که نهال درخت، چهارپا، لوازم منزل و امکانات آموزشی و علمیدر اختیار خانوادههای بی بضاعت میگذارد.
گورگن ملیکیان، مدرس دانشگاه و فعال اجتماعی خستگی ناپذیر تا کنون به دریافت مدالهای افتخار “موسس خورناتسی”، “رشادت” و همکاری با حکومت جمهوری آرتساخ نائل گشته و تقدیر نامه هایی از و مراکز علمیو دانشگاهی ایران دریافت کرده است.
برداشت شده از:
افزودن دیدگاه